A nosa música

sábado, 21 de marzo de 2020

CONFINAMENTO POLO CORONAVIRUS

Quen nolo iba dicir: pechados na casa por un inimigo tan diminuto que só pode verse nun microscopio...
Pero así estamos e así nos vemos. E todo esto pasará! Temos que bucar a mellor maneira de pasalo, pero pasará! Pensade que temos á nosa disposición moitos recursos que nos fan a vida un pouco máis fácil que se carecéramos deles: teléfono, internet, libros, televisión, o sempre apreciado Netflix 😛
Engado algo que lin na páxina turijobs.com, para entender mellor as nosas reaccións e emocións e para ir pensando no futuro canto todo remate. Verémonos pronto!

""""¿Cuánto crees que puede aguantar nuestra mente este estado de confinamiento?

Nuestra mente va a pasar por cuatro etapas. Obviamente no todo el mundo las pasará, o las vivirá a diferente ritmo, pero la gran mayoría de la población así lo hará.
La primera, que es la que ya estamos dejando atrás, es la de la incredulidad. No nos creemos lo que está pasando, nos suena muy lejano, de otros países o de una película. Es esta fase la que hace que la gente no respete las normas o no haga caso a lo que escucha o ve por los medios informativos.
La segunda fase es el pánico. Aquí empezamos a ser conscientes de la gravedad. Ya no es algo lejano, ya conocemos a alguien que ha sido contagiado o un amigo de un amigo… el asunto queda cerca y el miedo se apodera de nosotros. Nos vemos encerrados en casa, sin poder salir, perdiendo nuestro puesto de trabajo o trabajando en casa… la realidad cambia en un par de días y la cabeza y la salud empiezan a jugar malas pasadas.
La tercera es la del orden. Llevaremos ya varios días o semanas así y nuestro cerebro, que se adapta a cualquier situación, habrá normalizado esta nueva realidad. Aprenderemos a vivir o a llevar esta situación de mejor manera hasta que pase.
Y, por último, la desconfianza. Una vez que todo esto pase, debemos tomar conciencia que habrá otro problema que atender: las consecuencias. La población no se fiará de que esto haya pasado realmente. Aún andaremos con miedo, sin querer salir, con miedo a mandar a nuestros hijos al colegio y un largo etcétera."""""

Ningún comentario:

Publicar un comentario